19.04.2010


Yeni bir haftaya ''Merhaba'' derken,çok güzel bir resimle giriş yapmak isterdim ama,ruh halim pek iç açıcı olmadığı için seçe seçe bu resmi seçtim.
Bu resmi ben çekmiştim ve çok hoş bir manzaraydı.İlk bakışta karanlık dursa da,dikkatle bakılınca,onca bulut yığınına ve yağmurun olanca hızıyla yağmasına rağmen,güneş ışığının o kara bulutların arasından sıyrılıp var gücüyle ''Ben burdayım, her koşulda etrafa ışık saçacak bir aralık bulup  görevimi yapıyorum'' dercesine,ışığını yansıtması, beni epey etkilemiş ve her türlü olay karşısında ışık saçaçak bir aralık bulabilmek gerektiğini düşündürmüştü.
O düşünce o an'a ait bir düşünceydi ve geçti..
Bugün ise ne kadar güçsüz ve savunmasız olduğumu,ufacık olaylar karşısında bile pes edebilecek kadar dirençsiz olduğumu bi kez daha anlamış olmaktan dolayı mutsuz oldum açıkçası...
Ve ruh halimi buraya yansıtmaktan dolayı da..
Nasılsa okuyanlar  caaanım arkadaşlarım okudukları için çekinmiyorum
Burda yazmasam ilk görüşmede bir çırpıda olan biten ne varsa dökülüvericem nasılsa..
Ve canım sıkkınken toz pembe şeyler yazabilecek kadar gelişemedim henüz.
Canım sıkkın evet
Güldüğüme bakmayın,gülmemdeki sebep,kendi halimin garipliğinin ta kendisi.
Anormal birisi olduğumu düşünmeye başladım nedense..
Bir iş yapıyorum hevesle büyük bir istekle,çok büyük bir keyifle..
Ve daha çok keyif alacağımı düşünerek profesyonelliğe adım atmaya hazırlanırken
istediğim gibi bir proğram ve kurulumla karşılaşamamış olmaktan dolayı bütün şevkim gidiveriyor
Olay şu; Siparişini verdiğim ve bugün itibarı ile  içeriğini düzenlemek için birebir kontrolünü elime geçirdiğim yeni ve .com olan,kaliteli olacağını düşündüğüm,hemencecik googlede çıkacak sözünü aldığım siteyi bir türlü çözememiş olmam.
Ve ilk başta kurulumu yapan beyefendinin bana çok kolay olacağını söylemesi,hatta ''İnanın bana gördükten sonra,aa bu kadar kolaymıymış diyeceğinize o kadar eminim ki,altına imzamı atarım'' diyerek,bende ''Ben bunu havada karada hallederim.'' gibi bir düşünce meydana getirerek,önemsemeyip,yönetimi elime aldıktan sonra bir türlü becerememiş olmam..
Henüz bir günlük bir geçmişim var ama bana sanki yıllardır üzerinde çalışıyorumda yapamıyorum gibi geldi.
Uzun zamandır ilk defa kendimi çok yetersiz hissettim,yabancısı olduğum terimler,anlamadığım cümleler,kontrol edemediğim bir sistem..
Halbuki ne güzel olacaktı..
Öyle ümit etmiştim,hemencecik herşeyi aktarıp  hızla devam edecektim yola...
Ki şimdiye kadar googleye çıkamamış olmam bile beni bu denli sarsmamıştı.
Canımın buna sıkılmış olmasıda can sıkıcı ayrı bir konu,bu kadar önemsememem gerek aslında ama,nedense önemsiyorum ve boşveremiyorum.
İyi ki ben,sürekli yapmam gereken ve her halükarda çalışmak durumunda olduğum bir iş yapmıyorum.
En ufak şeyde şevkimi yitirirsem gitti iş...
Ruh halime göre ayarlıcak olursam halimi,şeklimi şemalimi,durum vahim..
Mesela bir öğretmen olsam,canım sıkılsa,''Çocuklar kusura bakmayın bugün çok kötü canım sıkkın,ders anlatacak halim yok,siz kafanıza göre takılın,ben ruh halimi toparlayınca ayarlarız.'' ve benzeri cümleler kurmam uzak bir ihtimal gibi durmuyo şu halime bakılırsa:)
Belki hobi olarak başlanan bişeyde bir sorunla karşılaşmış olmak etkilemiştir beni,ciddi bir mesleğim olsa farklı olur belki,kimbilir?
Ama şöyle bir bakıyorum da,ufacık olaylardan maksimum etkileniyoruz bir çoğumuz.
Ve birileri için o olay hayat memat meselesi iken bi başkası için ,mevzu bahis bile edilmeyecek kadar basit gelebiliyor.
''Ya kafana taktığın şey bu mu yani,ben olsam hiç umursamam.''Derken başkasının bize göre çok basit olan derdi için,o başkası da bizim sıkıntımız için aynını söylüyor.
Artık bu bakış açısına göre mi değişiyordur,yoksa algılayış şekline göremi,bilemiyorum ama,bildiğim birşey varsa herkesin kendi içinde kenidisine ait büyük bişeyler yaşadığı..
Ve bir başkasının onu ne kadar anlamaya çalışsada birebir anlayamayacağı..
Ancak damdan düşme durumu müstesna..
Çok yakın arkadaşımla da bu durumu paylaşınca öyle söyledi zaten,kızdı hatta bana ve ''dert ettiğin şeye bak'' diye başlayan cümlesinin ardı sıra gelen kendi çapındaki sıkıntılarını duyunca vazgeçtim gibi yaptım,kendi derdimden
Sen haklısın deyip geçtim,okuyacak nasılsa,ama onun ki dert değil, benimkinin yanında
Ama çok çok şükür ki, sağduyu sahibi eşim her konuda olduğu gibi bu konuyla ilgili de arkamda ve beni motive etti sağolsun,''Yaparız sen hiç merak etme,hallederiz''diyerek...Ona müteşekkirim.
Bugün değil belki ama ,Allah'ın izniyle en kısa zamanda öğrenicem ve inşallah düşündüğüm gibi kaliteli bir şekilde devam edicem yoluma..
İnanıyorum buna..
O zamana kadar tamamen caymazsam tabi
Hayat denilen yaşam aralarında insanı sıkan,olaylar da olacak elbet,bu gibi olaylar da hep yanıbaşınızda olabilecek birisi varsa..
Gerisi teferruat